- свой
- (своя, своё, свой) мест. притяж.1. худ, хеш; жить своим трудом бо меҳнати худ зиндагӣ кардан; сядь на своё место ба ҷои худ нишин; я скажу своему отцу ман ба падарам мегӯям; у него нет своего мнения вай фикри худро надорад; дойти своим умом бо ақли худ фаҳмидан; расскажи о своем детстве дар бораи бачагии худ нақл кун2. (собственный) худ, азонихудӣ, аз они худ; он живёт в своём доме вай дар хонаи худ зиндагонӣ мекунад; овощи у нас свой сабзавот аз они худи мост; дай мне свою книгу китоби худро ба ман деҳ3. махсус, ба худ хос; в этом есть своя прелесть ин чиз латофати ба худ хос дорад 4.муносиб, мувофиқ; на всякий вопрос есть свой ответ ҳар савол ҷавоби муносиб дорад5. хеш, азонихудӣ; он свой человек вай одами худист // в знач. сущ. свой м худӣ, аз они худ, азонихудӣ // в знач. сущ. свой мн. разг. хешу ақрабо; я не предупредил своих ман хешовандони худро огоҳ накардаам; скажи своим, чтобы зашли к нам ба хешу акрабоят гӯй, ки ба хонаи мо биёянд6. в знач. сущ. своё с гапи (фикри, кори ва ғ.) худ; твердить сво ё гапи худро бо исрор такрор кардан <> свой в доску прост. чор кас медидагӣ; своим [собственным] горбом бо меҳнати худ, бо қуввати бозуи худ; своим порядком ба тарзи маъмулӣ, худ ба худ; своими глазами бо чашми худ; своими словами бо забони худ; своя рука одами худӣ, ошно; сам не свой парешонҳол; в своё время 1) (в прошлом) дар гузашта, як вақтҳо 2) (когда необходимо) вақташ ки расид; в своём роде, своего рода гӯё ки…; в своё удовольствие беғамона, бепарвоёна, лоуболона; на своих [на] двоих пиёда; на свою голову бар зарари худ; не в своём уме девонаавзоъ, ҷиннитоб; брать своё 1) (добиваться цели) ба мақсад расидан 2) (проявляться во всей полноте) ба куллӣ зоҳир шудан 3) (одолевать - о чувствах) ғалаба кардан; сон брал своё хоб бар ӯ ғалаба кард 4) (сказываться - о возрасте) осор гузоштан; годы берут своё пирӣ осорашро мегузорад; пирӣ пирист; вести свой род от кого аз авлоди… будан; идти своей дорогой ба тарзи худ рафтор кардан; называть вещи своими именами ҳаққи гапро гуфтан, шаф-шаф нагуфта шафтолу гуфтан; не своим голосом кричать прост. сахт (гулӯ дарронда) фарёд задан; не видеть дальше своего [собственного] носа аз атроф бехабар будан, кӯтоҳандеш будан; стоять на своём исрор кардан, исроркорона таъкид кардан; умереть своёй смертью бо аҷали худ мурдан; своя ноща не тянет санги даркорӣ вазн надорад; \свойя рубаха ближе к телу посл. аввал хеш, баъд дарвеш
Русско-таджикский словарь. 2015.